Een waardig levenseinde

Waardevolle informatie en steun voor patiënten, familieleden en zorgverleners palliatieve zorg

Een waardig levenseinde verschaft beter inzicht in de zorg rond het levenseinde. Het maakt de lezer mondig tegenover de medische wereld. Het boek is ook bedoeld voor zorgverleners die op een empathische manier met hun patiënten willen omgaan. Het veegt een aantal hardnekkige mythes over het gebruik van morfine van tafel, bevat tips voor bestrijding van pijn en doodsangst, verklaart waarom dokters, ondanks de euthanasiewet, nog altijd bang zijn om bij euthanasie te helpen en legt uit hoe het levenseinde met spiritualiteit en psychologische ondersteuning kan verzacht worden. Het is vooral ook een pleidooi voor een verandering in onze houding tegenover ongeneeslijke patiënten. Het vermijden van therapeutische hardnekkigheid verdient daarbij topprioriteit. De nieuwe editie wordt o.a. aangevuld met recente ontwikkelingen in de (palliatieve) zorg voor nietkankerpatiënten, de noodzaak van een ethische regeling voor levensbeëindiging van pasgeborenen met ernstige geboorteafwijkingen (het Gronings protocol) en ervarin met nieuwe medicamenten. Voorts wordt de impact van het assisenproces van verpleegkundige Els Op de Weerdt besproken, die van moord op twee tantes werd beschuldigd en vrijgesproken, het "Hugo Claus"-effect en de noodzaak van een aanpassing van de desbetreffende wetgeving.

Wim Distelmans (1952) is kankerspecialist en professor in de palliatieve geneeskunde aan de vub. Hij pionierde in België voor de erkenning van palliatieve zorg en vocht voor het recht op euthanasie. Hiervoor werd hij in 2003 bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord. Hij richtte met de steun van het az vub in Wemmel topaz op, het eerste dagcentrum voor ernstig zieken en ontwikkelde, samen met Recht op Waardig Sterven het leif-artsenproject. Hij was voorzitter van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen en is momenteel voorzitter van de Federale Commissie Euthanasie