Station Tokio Ueno

Kazu heeft nooit geluk. Ook al is hij geboren op dezelfde dag als de Japanse keizer. Hij ziet zelden zijn vrouw en kinderen in Fukushima terwijl hij zich in de bouw jarenlang kapotwerkt in Tokio. Als het noodlot toeslaat slijt hij zijn laatste jaren in het daklozenkamp in Ueno Park. Door Kazu’s ogen zien we het bruisende leven in Tokio dat aan hem voorbijtrekt en de intieme details van zijn eigen leven, getekend door verlies en een onverbiddelijke ongelijkheid.