Honingeter

Sibel wacht in de luchthaven van Istanboel. Ze mist haar vlucht naar Brussel elke dag. Een zieke piloot, een zonderlinge securityagent en een drugshond vergezellen haar op haar dwaaltocht. Binnen de muren van de luchthaven zoeken ze naar manieren om de zwarte gaten in hun geheugen op te vullen. Buiten woedt een sneeuwstorm. Het Turkse alfabet telt 29 letters. Het Nederlandse 26. Dat zijn er drie te weinig of drie te veel. Honingeter roept een verstilde sfeer op waarin moedertaal en vaderland elkaar overlappen tot het botst. Turkse folklore en klassieke mythologie versmelten tot een bevreemdend, surrealistisch kluwen. In deze roman is iedereen in transit. In Honingeter vermengt Tülin Erkan haar Belgisch-Turkse roots met klassieke mythologie en Turkse folklore om iets nieuws tevoorschijn te toveren. Taal en herinnering rijgt ze virtuoos aan elkaar tot een gecondenseerd geheel. Tülin Erkan groeide op in Oostende bij een Franstalige moeder en een Engelstalige grootmoeder. Haar zomers bracht ze door bij haar vader in Turkije. Wanneer mensen haar als ‘half’ omschrijven, voelt ze zich vooral dubbel. Ze studeerde Literatuurwetenschappen. Honingeter is haar romandebuut.